Part of Speech

Part of Speech

Part of Speech  ก็คือ คำแต่ละคำที่ใช้พูดหรือเขียนกันในภาษาอังกฤษ ซึ่งจะมีตำแหน่งและหน้าที่ไม่เหมือนกัน โดยแบ่งออกเป็น 8 ชนิดคือ

1.        Noun                                       ( คำนาม )

2.        Pronoun                                  ( คำสรรพนาม )

3.        Verb                                        ( คำกริยา )

4.        Adverb                                    ( คำกริยาวิเศษณ์ )

5.        Adjective                                 ( คำคุณศัพท์ )

6.        Preposition                              ( คำบุพบท )

7.        Conjunction                             ( คำสันธาน )

8.        Interjection                              ( คำอุทาน )

Noun     ( คำนาม )

คือ คำที่ใช้เรียกคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่และสิ่งต่างๆ ทั้งที่มีรูปร่างและไม่มีรูปร่าง รวมทั้งคุณสมบัติ อาการ ความรู้สึก นึกคิด เช่น

คน                           :   Daeng (นายแดง) , Surat (นายสุรัตน์) , Joy (น.ส.จอย)

สัตว์                         :   Dog (สุนัข) , Cat (แมว) , Horse (ม้า)

สิ่งของ                    :    Car (รถยนต์) , House (บ้าน) , Bed (เตียง)

สถานที่                    :   Bangkok (กรุงเทพฯ) , Park (สวนสาธารณะ) , The sea (ทะเล)

คุณสมบัติ                :   Happiness (ความสุข) , Beautifulness (ความสวยงาม)

Pronoun               (คำสรรพนาม)

                คือ คำที่ใช้แทนคำนาม เพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวถึงคำนามนั้นแบบซ้ำๆ ทำให้ประโยคที่พูดหรือเขียนมีความไพเราะและสละสลวยมากขึ้น ได้แก่คำเหล่านี้

                I , You , We , They , He , She , It

Verb      (คำกริยา)

                คือ คำที่แสดงถึงการกระทำหรือถูกกระทำของประธานในประโยค เช่น

                eat (กิน) , have (มี) , run (วิ่ง) , is broken (ถูกทำให้หัก) เป็นต้น

Adverb (คำกริยาวิเศษณ์)

                คือ คำที่ใช้ขยายคำกริยาเพื่อบอกให้รู้ว่าประธานได้ทำกริยานั้นในลักษณะอย่างไร เช่น ทำเร็ว ทำช้า ทำดี ทำไม่ดี ทำเป็นประจำ หรือทำเป็นนานๆ ครั้ง เป็นต้น ได้แก่คำเหล่านี้

                Quickly (อย่างเร็ว) , hard (อย่างหนัก) , often (บ่อยๆ) , never (ไม่เคย)

Adjective             (คำคุณศัพท์)

                คือ คำที่ใช้อธิบายหรือขยายคำนามหรือสรรพนาม เพื่อให้เห็นภาพของคำนาม หรือคำสรรพนามนั้นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่ามีรูปร่าง ลักษณะ สีสันหรือปริมาณเป็นอย่างไร เช่น

                Black (สีดำ) , new (ใหม่) , old (เก่า) , tall (สูง) เป็นต้น

Preposition         (คำบุพบท)

                คือ คำที่ใช้เชื่อมคำนามและคำสรรพนามกับคำอื่นในประโยค เพื่อทำให้ความหมายของประโยคมีความสมบูรณ์ เช่น

                In (ใน) , on (บน) , at (ที่) , above (เหนือ) , under (ใต้) เป็นต้น

Conjunction       (คำสันธาน)

                คือ คำที่ใช้เชื่อมคำ วลี หรือประโยคเข้าด้วยกัน เพื่อลดข้อความซ้ำซ้อนที่ไม่จำเป็น เช่น

                And (และ) , or (หรือ) , but (แต่) , before (เพราะว่า) , by (โดย)

Interjection         (คำอุธาน)

                คือ คำพูดซึ่งอาจเป็นคำๆ เดียวหรือหลายคำมารวมกันที่พูดออกมาเพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นในขณะนั้นได้แก่ ดีใจ เสียใจ หรือโกรธ เป็นต้น ได้แก่คำเหล่านี้

                Oh! (โอ้) , Wow! (ว้าว) , Hurrah (ไชโย) , What a pity! (ช่างน่าสงสารจริงๆ)